ကၽြန္မနဲ႕ ေမာင္ဟာ ငယ္စဥ္ကတည္းက အတူတူ ေဆာ႕ကစားရင္း ၾကီးျပင္းလာတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြပါ… ကၽြန္မဟာ ေမာင္႕အေပၚမွာ မႏွစ္ကအခ်ိန္ထိ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္လိုဘဲ စိတ္ထဲရွိခဲ႕ေပမဲ႕ ကၽြန္မတို႕၂ေယာက္ ခရီးတစ္ခု အတူတူ သြားၾကတဲ႕ အခ်ိန္မွာေတာ႕ ေမာင္႕ကို ကၽြန္မ ခ်စ္ေနတယ္ ဆိုတာ သိလိုက္ပါတယ္.. ကၽြန္မေမာင္႕ကို ခ်စ္ေနတဲ႕အေၾကာင္း ေမာင္သိေအာင္ ပြင္႕ပြင္႕လင္းလင္း ၀န္ခံ လိုက္မိပါတယ္.. ဒါေၾကာင္႕လဲ မၾကာခင္မွာ ကၽြန္မတို႕ ၂ေယာက္ဟာ စံုတြဲေလး တစ္တြဲ ျဖစ္လာခဲ႕ပါတယ္..
ကၽြန္မ ေမာင္႕ကို သိပ္ခ်စ္မိတဲ႕ အတြက္ ကၽြန္မရဲ႕ စိတ္အာရံု အားလံုးကို သူ႕အေပၚမွာဘဲ စူးစူးစိုက္စိုက္ ထားရွိ ပါတယ္.. ဒါေပမဲ႕ ေမာင္ ကေတာ႕ ကၽြန္မလို မဟုတ္ ပါဘူး သူ႕မွာ မိန္းခေလးေပါင္း မ်ားစြာရွိပါတယ္.. ေမာင္ဟာ ကၽြန္မအတြက္ တစ္ဦးတည္းေသာ သူ ျဖစ္ေပမဲ႕ ကၽြန္မကေတာ႕ သူ႕အတြက္ မိန္းခေလးမ်ားစြာ ထဲကမွ တစ္ေယာက္ အပါအ၀င္ပါ…
“ေမာင္ေရ.. ဒီေန႔ ရုပ္ရွင္ေကာင္းတယ္ သိလား..သြားၾကည္႕ရေအာင္ေလ..” ကၽြန္မက သူ႕ကိုေျပာလိုက္ပါတယ္…
“ ဟာ… သြားလို႕မျဖစ္ဘူး”
“ ဟင္ ..ဘာလို႕လဲ ..အိမ္မွာ စာၾကည္႕မလို႕လား”
“မဟုတ္ပါဘူး.. သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႕ သြားေတြ႔စရာရွိလို႕ပါ…”
ေမာင္ဟာ အျမဲတမ္း အဲလိုပါဘဲ…. သူဟာ တစ္ျခား မိန္းခေလးေတြနဲ႕ ကၽြန္မေရွ႕မွာတင္ ေတြ႔တဲ႕အခါ ေတြ႔တတ္ ပါတယ္.. အဲလို ေတြ႔ခ်ိန္မွာလည္း သူ႕ဘက္က ဘာမွ မထူးဆန္းတဲ႕ အလုပ္တစ္ခုခုကို ပံုမွန္ လုပ္ေနသလိုမ်ိဳးပါဘဲ….. ကၽြန္မဟာ ေမာင္႕အတြက္ ဘာမွ မထူးဆန္းတဲ႕ သာမန္မိန္းခေလး တစ္ေယာက္ ပါဘဲလား…. ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ႕ စကားကိုလည္း ကၽြန္မကသာ ေမာင္႕ကိုေျပာခဲ႕ေပမဲ႕ ေမာင္႕ပါးစပ္ကေတာ႕ ဒီေန႕အထိ ခ်စ္တယ္ဆိုတာ တစ္ခါမွာကို မေျပာခဲ႕ဖူး ေသးပါဘူး… ရက္ေပါင္း ၁၀၀… ရက္ေပါင္း၂၀၀ .. စသည္ျဖင္႕ ခ်စ္သူသက္တမ္းသာ ၾကာလာတယ္… ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ႕ စကားကိုေတာ႕ သူ႕ပါးစပ္က ဘယ္ေတာ႕မွ မေျပာခဲ႕ပါဘူး… ကၽြန္မတို႕၂ေယာက္ ၾကားမွာ ခ်စ္သက္တမ္း အထိမ္း အမွတ္ ဆိုတာလည္း မရွိခဲ႕ပါဘူး… ေမာင္ဟာ ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ႕ စကားကိုေျပာဖို႕ ဘာေၾကာင္႕ မ်ား ဒီေလာက္ တြန္႕တို ေနတယ္ ဆိုတာ ကၽြန္မ မေတြးတတ္ေတာ႕ပါဘူး…ခ်စ္သူစျဖစ္
တစ္ေန႕ေတာ႕ ကၽြန္မက ေမာင္႕ကို စကားစဖို႕ ၾကိဳးစားတယ္…
“ ေမာင္… ငါ………….. ငါေလ”
“ ဘာတြန္႕ဆုတ္ဆုတ္ျဖစ္ေနတာလဲဟ.. ေျပာေလ”
“ငါ နင္႕ကိုခ်စ္တယ္”
“ ဟမ္.. နင္က ..ဟုတ္လား အရူးထမေနနဲ႕……ေရာ႕ေရာ႕ ဒီအရုပ္ကိုယူ.. ျပီးရင္ အိမ္ထဲ၀င္ေတာ႕..”
ကဲၾကည္႕.. ကၽြန္မရဲ႕အခ်စ္ေတြကို ေမာင္ဟာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဥပကၡာျပဳတယ္ ဆိုတာ.. အရုပ္ေလး ေပးျပီးတာနဲ႕ ကၽြန္မေရွ႕ကေန တစ္ခါတည္း ေပ်ာက္ကြယ္ သြားေတာ႕တာဘဲ.. ေျပးျပီး ထြက္သြားသလား ေအာက္ေမ႕ ရေလာက္ ေအာင္ လွ်င္ျမန္လြန္းေနတယ္.. သူ႕ဆီက ေန႕စဥ္ေန႕တိုင္း ရေနတဲ႕ အရုပ္ကေလး ေတြဟာ ကၽြန္မ အခန္း တစ္ခုလံုး တစ္ေျဖးေျဖးနဲ႕ ျပည္႕လာတယ္… အရုပ္ေလးေတြမွ အမ်ားၾကီးပါဘဲ…..
ဒီေန႕ဟာ ကၽြန္မရဲ႕ ၁၉ ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႕ပါ.. ကၽြန္မ မနက္အေစာၾကီး အိပ္ရာကေနထတယ္.. သူနဲ႕ အတူ ေမြးေန႕ပြဲေလးတစ္ခု ျပဳလုပ္ဖို႕ စိတ္ကူးေလးနဲ႕ ရင္ခုန္ ေနမိတယ္.. ေမာင္ေခၚလာမဲ႕ ဖုန္းသံေလးကို ေစာင္႕ေနမိ တယ္… ဒါေပမဲ႕ ေန႕လည္စာ စားျပီးခ်ိန္ထိ သူ႕ဆီက ဖုန္းေခၚသံ မၾကားရဘူး.. ညေနစာစားျပီးတဲ႕ အခ်ိန္ထိလည္း သူ႕ရဲ႕ ဖုန္းသံကို မရပါဘူး.. ေကာင္းကင္တစ္ခုလံုး မဲေမွာင္ျပီး ညနက္ခ်ိန္ ေရာက္တဲ႕ထိလည္း ေမာင္က ကၽြန္မဆီကို ဖုန္းမေခၚခဲ႕ပါဘူး… ကၽြန္မ ေမာင္႕ဆီက ဖုန္းေခၚသံကို ေစာင္႕ဖို႕ အင္အားလဲ မရွိေတာ႕ပါဘူး… ရင္ထဲမွာ စိတ္ပ်က္ျခင္း ၊ ၀မ္းနည္းျခင္း ၊ ပင္ပန္း ျငီးေငြ႔ျခင္းမ်ားနဲ႕ ကၽြန္မရင္ခြင္ တစ္ခုလံုး ႏြမ္းလွ်လို႕ ေနပါျပီ..
ေမာပန္း ႏြမ္းနယ္စြာနဲ႕ အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ႕ ကၽြန္မကို ရုတ္တရက္ လန္႕ႏိုးေစလိုက္တာက ဖုန္းေခၚသံေလးတစ္ခုပါ… နာရီၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ မနက္ ၂နာရီရွိေနျပီ.. ဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္ျပီး ထူးလိုက္ေတာ႕ ေမွ်ာ္လင္႕ေစာင္႕စားခဲ႕ရတဲ႕ ေမာင္ရဲ႕အသံ.. ေမာင္က ကၽြန္မကို အိမ္အျပင္ဘက္ ခနထြက္လာဖို႕ ေျပာပါတယ္… ကၽြန္မရင္ထဲမွာ ေပ်ာ္ရြင္ျခင္း မ်ားစြာနဲ႕ အိမ္အျပင္ကို ေျပးထြက္လာခဲ႕မိတယ္..
“ေမာင္”
“ဒီမွာ…. ေရာ႕ ဒါကိုယူ ” ထံုးစံအတိုင္း ေမာင္႕လက္ထဲမွာ အရုပ္ေလးတစ္ရုပ္
“ဒါက ဘာလဲ..” ကၽြန္မ ေမာင္႕ကို ေမးလိုက္တယ္..
“ငါ မေန႕က နင္႕ကို မေပးလိုက္ရဘူးေလ.. အဲဒါ အခုလာေပးတာ ..ငါအခု အိမ္ျပန္ေတာ႕မယ္ …. တာ႕တာေနာ္”
“ေမာင္ ခနေလး ..ခနေလး ေစာင္႕ပါဦး .. ဒီေန႕ဘာေန႕လဲ ေမာင္သိရဲ႕လား”
“ဒီေန႕ .. ဟမ္… မသိဘူး”
ကၽြန္မ အရမ္းကို ၀မ္းနည္းသြားမိပါတယ္.. ကၽြန္မထင္ခဲ႕တာက သူဟာ ကၽြန္မေမြးေန႕ကို သတိတရ ရွိလိမ္႕မယ္လို႕ ဒါေပမဲ႕ သူကေတာ႕ ဘာမွ မျဖစ္သလိုဘဲ ကၽြန္မေရွ႕ကေန လွည္႔ထြက္ သြားခဲ႕တယ္.. ကၽြန္မ ဘယ္လိုမွ သည္းခံ ႏိုင္စြမ္း မရွိေတာ႕ဘဲ ေအာ္လိုက္မိတယ္..
“ေမာင္ ခနေနဦး ”
“ဘာလဲ .. တစ္ခုခုေျပာစရာရွိလို႕လား”
“ေမာင္ နင္ငါ႕ကိုေျပာစမ္းပါဦး နင္ငါ႕ကို တကယ္ခ်စ္ရဲ႕လား.. ငါ႕ကို တကယ္ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ နင္ဒီေန႕ ငါ႕ကို ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ႕ စကားကို ေျပာခဲ႕ပါ”
“ဘာ.. နင္ရူးေနလား”
“ေျပာစမ္းပါ ေမာင္ရဲ႕ .. နင္ငါ႕ကို ေျပာစမ္းပါ…” ကၽြန္မ အသံက သနားစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ တုန္ခါေန တယ္.. ေမာင္႕ရဲ႕ လက္ေတြကို လႈပ္ခါျပီး ေတာင္းပန္ တိုးလွ်ိဳး ေျပာေနမိပါတယ္..
ဒါေပမဲ႕ ေမာင္႕ဆီက ျပန္ရလိုက္တဲ႕ ေအးစက္စက္ စကားလံုးေတြက ကၽြန္မအသည္းကို ဓါးထက္ထက္နဲ႕ မြန္းလိုက္သလိုပါဘဲ….
“ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ႕ စကားလံုးကို ငါ ဘယ္သူ႕ကိုမွ လြယ္လြယ္ကူကူ မေျပာခ်င္ဘူး.. မင္း ဒီေလာက္ေတာင္ ၾကားခ်င္ေနတယ္ ဆိုရင္ေတာ႕ တစ္ျခား တစ္ေယာက္ ေယာက္ကို ရွာခ်င္ ရွာလိုက္ေတာ႕”
ဒီစကားကို ခ်န္ထားရစ္ျပီး သူေျပးထြက္သြားပါတယ္.. ကၽြန္မေျခေထာက္ေတြ ဆက္လက္ ရပ္တည္ႏိုင္စြမ္း မရွိ ေတာ႕ပါဘူး.. ေျမျပင္ေပၚကို ျပိဳလဲက်သြားပါတယ္.. ေမာင္က ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ႕ စကားကို အလြယ္တကူ မေျပာခ်င္ဘူး တဲ႕လား.. သူဘယ္လိုမ်ား ေျပာထြက္လိုက္တာပါလိမ္႕ .. ကၽြန္မသိလိုက္ပါျပီ.. ေမာင္ဟာ ကၽြန္မအတြက္ ထိုက္တန္ တဲ႕သူ တစ္ေယာက္ မဟုတ္ခဲ႕ပါဘူး..
အဲဒီေန႕က စျပီး အိမ္ထဲအိမ္ျပင္မထြက္ဘဲ ကၽြန္မငိုေၾကြးေနခဲ႕မိပါတယ္.. ေန႕စဥ္ရက္ဆက္ ငိုေနမိတာပါ.. ေမာင္ကေတာ႕ ေနႏိုင္လြန္းပါတယ္.. ကၽြန္မ ေစာင္႕ေန ခဲ႕ေပမဲ႕ ဖုန္းတစ္ခ်က္ေတာင္ ဆက္ေဖာ္မရခဲ႕ပါဘူး… ဒါေပမဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕ အိမ္အျပင္ ဘက္မွာေတာ႕ အရုပ္ကေလးတစ္ရုပ္ကို မနက္တိုင္း မနက္တိုင္း လာထားေနဆဲပါ.. အခန္းထဲမွာလည္း အရုပ္ေတြနဲ႕ ျပည္႕လို႕ေနပါျပီ..
တစ္လေလာက္ၾကာေတာ႕ ကၽြန္မကိုယ္႕ကိုယ္ကို အားတင္းျပီး ေက်ာင္းကို ထြက္လာခဲ႕ပါတယ္.. ဒါေပမဲ႕ ေက်ာင္း မေရာက္ခင္ ကၽြန္မရင္ကို နာက်င္ေစမဲ႕ ျမင္ကြင္း တစ္ခုကို ျမင္လိုက္ ရတယ္.. ေမာင္ရယ္ေလ. ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္နဲ႕ .. သူ႕မ်က္ႏွာေပၚမွာလည္း ကၽြန္မ တစ္ခါမွ မေတြ႔ခဲ႕ဖူးတဲ႕ အျပံဳးေတြနဲ႕ ရႊန္းလက္ ေတာက္ပလို႕.. ကၽြန္မကို ေဒါသ ထြက္ေစတဲ႕ အရာက ေမာင္႕လက္ထဲမွာ ကိုင္လာတဲ႕ အရုပ္ကေလး တစ္ရုပ္.. ကၽြန္မ အိမ္ဘက္ကို အားကုန္ ျပန္ေျပးခဲ႕မိတယ္..
အိမ္ခန္းထဲကို ေရာက္ေတာ႕ တစ္ခန္းလံုး ျပည္႕လုမတတ္ ရွိေနတဲ႕ အရုပ္ေတြကို ၾကည္႕ျပီး မ်က္ရည္ေတြ တားဆီးမရေအာင္ က်လာမိတယ္… ဘာလို႕မ်ား ဒီအရုပ္ေတြ ကၽြန္မကို ေပးခဲ႕တာတဲ႕လဲ… ဒီအရုပ္ေတြဟာ သူ တစ္ျခား ေကာင္မေလးေတြ ဆီက ရလာတဲ႕ အရုပ္ေတြ ျဖစ္ႏိုင္သားဘဲေလ.. ေဒါသစိတ္နဲ႕ အရုပ္ေတြကို လႊင္႕ပစ္ေနမိတယ္.. ဒီအခ်ိန္ေလးမွာဘဲ ရုတ္တရက္ ဖုန္းျမည္သံေပၚလာတယ္… မထင္မွတ္ထားဘဲ ေမာင္႕ဆီက ျဖစ္ေနတယ္.. ေမာင္က ကၽြန္မတို႕ အိမ္အနားက ဘတ္စ္ကား မွတ္တိုင္ကို ခန ထြက္လာဖို႕ ေျပာတယ္.. ကၽြန္မ စိတ္ေတြ တည္ျငိမ္ေအာင္ ၾကိဳးစားျပီး ကားမွတ္တိုင္ကို ေလွ်ာက္လာခဲ႕တယ္. ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုလည္း သတိေပး ေနမိတယ္.. ငါသူ႕ကို ေမ႕ေအာင္ ၾကိဳးစားေတာ႕မယ္.. ငါဒီဇာတ္လမ္းကို ဒီေန႕မွာဘဲ အဆံုး သတ္ေတာ႕မယ္..
ကၽြန္မ ျမင္ကြင္းထဲကို အရုပ္ၾကီး တစ္ရုပ္ကို လက္က ကိုင္ထားျပီး သူ ေရာက္လာတယ္.. ျပီးေတာ႕ စကား စ ေျပာပါ တယ္..
“ နင္ငါ႕ကို စိတ္ပ်က္သြားျပီလို႕ ထင္ေနခဲ႕တာ .. နင္တကယ္ ထြက္လာတယ္ေနာ္ ” တဲ႕
ကၽြန္မ သူ႕ကို မုန္းလိုက္တာေလ.. သူနဲ႕ ကၽြန္မၾကားမွာ ဘာမွကို ျပႆနာ မျဖစ္ခဲ႕သလိုနဲ႕ .. သူ သရုပ္ေဆာင္ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္.. ျပီးေတာ႕ သူ႕ထံုးစံအတုိင္း အရုပ္ကေလးကို ကၽြန္မေရွ႕ကို ထုိးေပးလိုက္တယ္..
“ငါ နင္႕ဆီက အရုပ္ေတြကို မလိုခ်င္ေတာ႕ဘူး … ေနာက္ကို ဘယ္ေတာ႕မွလဲ ငါ႕ကို ေပးဖို႕ မၾကိဳးစားနဲ႕ေတာ႕”
“ဟင္ .. ဘာျဖစ္လို႕လဲ..” သူက ဘာမွ မသိ နားမလည္တဲ႕ ေလသံေလးနဲ႕ ကၽြန္မကို ျပန္ေမးေနတယ္..
ကၽြန္မ သူ႕လက္ထဲက အရုပ္ကို ဆြဲယူလိုက္ျပီး. လမ္းမေပၚကို လႊင္႕ပစ္လိုက္တယ္..
“ ငါ နင္႕အရုပ္ေတြကို မလိုခ်င္ေတာ႕ဘူး… ေနာက္လည္း ဘယ္ေတာ႕မွ မလိုေတာ႕ဘူး.. နင္႕လိုေကာင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာကိုလည္း ငါ ထပ္မေတြ႔ခ်င္ေတာ႕ဘူး…”
ကၽြန္မရင္ထဲမွာ ျမိဳသိပ္ထားခဲ႕ရတဲ႕ စကားလံုးေတြနဲ႕ သူ႕ကို အဆက္မျပတ္ ပစ္ေပါက္ေနမိတယ္.. ဒါေပမဲ႕ အရင္ေန႕ ေတြက ေအးစက္စက္ အမူအရာေတြနဲ႕ မတူဘဲ ေမာင္႕မ်က္လံုးထဲက နာက်င္ရိပ္ေတြ ထိတ္လန္႕ တုန္လႈပ္ ေနတဲ႕ ေခ်ာက္ျခားျခင္း ေတြကို မေမွ်ာ္လင္႕ဘဲ ေတြ႔လိုက္ရတယ္..
“ ငါ ၀မ္းနည္းပါတယ္ဟာ… နင္ဒီေလာက္ ေဒါသျဖစ္ေနမယ္မွန္း မသိခဲ႕ပါဘူး..ငါ႕ကိုခြင္႕လႊတ္ပါ ”
ေမာင္႕ႏႈတ္က ေတာင္းပန္တဲ႕အသံတိုးတိုးေလး ထြက္လာတယ္.. ေမာင္႕ အသံထဲမွာ နာက်င္ျခင္းေတြနဲ႕ ျပည္႕လို႕….
ျပီးေတာ႕ ေမာင္က ကၽြန္မလႊင္႕ပစ္လိုက္တဲ႕ အရုပ္ေလးကို ေကာက္ဖို႕ ကားလမ္းမေပၚကို ေလွ်ာက္သြားတယ္…
“ နင္.. အရူးဘဲ .. ဘာလို႕ ဒီအရုပ္ကို ေကာက္ေနေသးလဲ ..လႊင္႔ပစ္လိုက္ပါလား”
ဒါေပမဲ႕ ေမာင္က ကၽြန္မစကားကို မၾကားသလိုနဲ႕ အရုပ္ကေလးဆီ ေလွ်ာက္သြားေေနတယ္.. အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ယ္ ေလာင္ တဲ႕ ကားဟြန္းသံနဲ႕ ၾကီးမားလွတဲ႕ ထရပ္ကားတစ္စီးက ေမာင္႕ဆီကို တည္႕တည္႕ၾကီး ဦးတည္ျပီး သြားေနတယ္….
“ေမာင္ေရ.. ကားလာေနျပီ ….ကား ..” “ အျမန္ေျပး”
ကၽြန္မအသံကုန္ ေအာ္လိုက္မိတယ္.. ဒါေပမဲ႕ ေမာင္က ၾကားပံုမရဘူး.. ထိုင္ခ်လိုက္ျပီး အရုပ္ကေလးကို ငံု႕ေကာက္လိုက္တယ္..
“ေမာင္ေရ.. ကား”
“ဒုန္း” ဆိုတဲ႕ က်ယ္ေလာင္လွတဲ႕ ေၾကာက္စရာ အသံၾကီးကို ေနာက္ဆံုး ၾကားလိုက္ရတယ္..
အဲဒီကတည္းက ေမာင္ဟာ ကၽြန္မရဲ႕ အနားကေန ထြက္ခြာသြားခဲ႕ပါတယ္.. သူထြက္သြားတဲ႕ အခ်ိန္ထိ မ်က္လံုး တစ္ခ်က္မွ မဖြင္႕ စကားလည္း တစ္ခြန္းမွ ကၽြန္မကို ေျပာမသြားခဲ႕ပါဘူး…
အဲဒီေန႕ကစျပီး ကၽြန္မဟာ ေမာင္ေသဆံုးရျခင္းအတြက္ မိမိကိုယ္ကို အျပစ္တင္ျခင္း၊ ၀မ္းနည္းပူေဆြးျခင္း ေတြနဲ႕ အရူးတစ္ေယာက္လို ျဖစ္ေနခဲ႕တာ ၂လေလာက္ ၾကာခဲ႕ပါျပီ.. အခန္းထဲမွာ ေမာင္ေပးခဲ႕တဲ႕ အရုပ္ေတြၾကားထဲ ထိုင္ျပီး ေမာင္႕ကို ေန႕တိုင္း သတိရ လြမ္းဆြတ္ ငိုေၾကြးေနမိပါတယ္.. ဒီအရုပ္ေတြဟာ ကၽြန္မတို႕၂ေယာက္ ခ်စ္သူေတြ ဘ၀ ေရာက္ကတည္းက ေမာင္ေပးခဲ႕တဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ လက္ေဆာင္ေတြပါဘဲ.. ေမာင္ေပးခဲ႕တဲ႕ အရုပ္ကေလးေတြကို တစ္ခုျခင္း ေကာက္ျပီး ေရတြက္ေနမိရင္း ခ်စ္သူဘ၀ အခ်ိန္ေတြကို တစ္ရက္ျခင္း ျပန္အမွတ္ရ ေနမိပါတယ္..
တစ္ , ႏွစ္ , သံုး , ေလး …..............................................................................................
..ေလးရာ ရွစ္ဆယ္႕ေလး… ေလးရာ႕ရွစ္ဆယ္႕ငါး စုစုေပါင္း ေလးရာ႕ရွစ္ဆယ္႕ငါးခု တိတိရွိပါတယ္.. ကၽြန္မ ရွိဳက္ၾကီး တငင္ ငိုေၾကြးမိျပန္ပါတယ္.. အရုပ္ကေလးကို တင္းၾကပ္စြာေပြ႔ဖက္ရင္း ငိုေၾကြးေနမိတယ္..
ရုတ္တရက္
“နင္႕ကိုငါ ခ်စ္တယ္”.. “နင္႕ကုိ ငါခ်စ္တယ္”..
ကၽြန္မ အရုပ္ကေလးကို ထိတ္လန္႕တၾကား လႊတ္ခ်လိုက္မိပါတယ္..
အရုပ္ကို ျပန္ေကာက္လိုက္ျပီး ဗိုက္ကေလးကို ဖိလိုက္မိေတာ႕
နင္႕ကို ငါခ်စ္တယ္..တဲ႕
ရွိသမွ် အရုပ္ေတြအားလံုးကို တစ္ခုခ်င္း ေကာက္ယူျပီး ၀မ္းဗိုက္ေတြေပၚ ဖိလိုက္တိုင္း
နင္႕ကို ငါခ်စ္တယ္.
နင္႕ကို ငါခ်စ္တယ္..
နင္႕ကို ငါခ်စ္တယ္..
အဲဒီအသံေတြဘဲ မရပ္မနား ထြက္လာပါတယ္..
ကၽြန္မ ေစာေစာက ဘာလို႕ သေဘာမေပါက္ခဲ႕မိရတာပါလဲ….. ေမာင္႕အသည္းႏွလံုးဟာ အေစာကတည္းက ကၽြန္မရဲ႕ ေဘးမွာ အတူတူ ရွိေနခဲ႕တာပါလား… ေမာင္ကၽြန္မကို ဒီေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ဘာလို႕မ်ား မသိခဲ႕ရပါလိမ္႕.. ကၽြန္မအရုပ္ကေလး တစ္ရုုပ္ကို ကုတင္ေအာက္က ေကာက္ယူလိုက္တယ္.. ခုနက ၄၈၅ ရုပ္ေတြနဲ႕ မတူဘဲ ထူးထူး ျခားျခား ၾကီးမားေနတဲ႕ အရုပ္ကေလး … ဒီအရုပ္ကေလးဟာ ေမာင္နဲ႕ ေနာက္ဆံုး ေတြ႔ခဲ႕တဲ႕ေန႕က ကၽြန္မကို ေမာင္ေပးခဲ႕တဲ႕ အရုပ္ေလး.. ကၽြန္မလမ္းေပၚကို လႊင္႕ပစ္ လိုက္မိတဲ႕ အရုပ္ေလးပါ .. အရုပ္ေလးမွာ ေမာင္႕ကိုယ္ ေပၚက ေသြးစက္ေလးေတြေတာင္ ခုခ်ိန္ထိ စြန္းေပ ေနေသးတယ္.. အရုပ္ကေလးကို လက္နဲ႕ ဖိခ် လိုက္ေတာ႕ ကၽြန္မ လြမ္းဆြတ္ တမ္းတေနတဲ႕ ေမာင္႕ရဲ႕အသံေလး ထြက္လာတယ္..
“ဒီေန႕ဘာေန႕လဲ ဆိုတာ နင္သိလား… ငါတို႕၂ေယာက္ခ်စ္ခဲ႕ၾကတာ ၄၈၆ရက္ျပည္႕တဲ႕ေန႕ေလ.. ၄၈၆ ဂဏန္းဟာ ဘာအဓိပၸါယ္လဲ ဆိုတာ နင္သိတယ္ မဟုတ္လား… နင္႕ကို ငါခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ႕ စကားကို မေျပာျဖစ္ခဲ႕တာက ဒီစကား ကို ငါ႕ပါးစပ္က ေျပာရမွာ သိပ္ရွက္လို႕ပါ… ဒါေၾကာင္႕လဲ အရုပ္ကေလးေတြကို ငါ႕ကိုယ္စား ေျပာေပးဖို႕အတြက္ နင္႕ကိုငါ ေန႕တိုင္းေပးခဲ႕တာပါ… နင္ငါ႕ကို ခြင္႕လႊတ္တယ္ဆိုရင္ ဒီအရုပ္ေလးကို လက္ခံပါေနာ္… နင္႕ကို ငါသိပ္ ခ်စ္ပါတယ္.. ေနာက္ကို နင္႕ကို သိပ္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ငါအျမဲေျပာပါ႕မယ္.. ေန႕တိုင္းေျပာပါ႕မယ္.. ငါေသတဲ႕အထိ နင္႕ကို ခ်စ္တယ္လို႕ေျပာပါ႕မယ္.. နင္႕ကို ငါအရမ္းခ်စ္ပါတယ္.. ေကာင္မေလးရယ္..”
ကၽြန္မပါးျပင္ေပၚမွာ မ်က္ရည္ေတြ ျမစ္လိုဘဲ စီးဆင္းလာပါတယ္.. ကံတရားက ဘာလို႕မ်ား ဒီေလာက္ ရက္စက္ရ တာလဲ ေမာင္ရယ္ .. နင္႕အခ်စ္ေတြကို ဘာလို႕မ်ား နင္ေသဆံုးျပီးခ်ိန္မွ ငါသိခြင္႕ ရလိုက္တာလဲ.. ခုခ်ိန္မွ ငါသိလိုက္ ရေတာ႕ နင္က ငါ႕ေဘးမွာ မရွိေတာ႕ဘူးေလ.. နင္ဟာ ငါ႕ကို ေနာက္ဆံုး စကၠန္႕အထိ ခ်စ္သြားခဲ႕တယ္ ဆိုတာ ငါယံု ပါျပီ ေမာင္ရယ္.. ခုေတာ႕ ငါတစ္ေယာက္တည္း နင္ေပးခဲ႕တဲ႕ အရုပ္ေတြၾကားမွာ ေျဖမဆည္ႏိုင္တဲ႕ ေနာင္တေတြနဲ႕ ပူေဆြးရင္း ေသာကေတြနဲ႕ ေလာင္ျမိဳက္ ေနရပါျပီ ေမာင္ရယ္…..
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
အခ်စ္ဆိုတာ တကယ္တမ္းေတာ႕ မိမိရရ ဖမ္းဆုပ္ဖို႕ခက္ခဲလွပါတယ္.. တစ္ခါတစ္ရံ ကိုယ္႕လက္ထဲ ေရာက္ရွိ လာတဲ႕အခ်စ္ဟာ နားလည္မႈ လြဲမွားတဲ႕အခါ လက္ထဲက ျပန္လႊတ္ထြက္ သြားတတ္ပါတယ္.. နားလည္မႈ လႊဲမွားလို႕ လမ္းခြဲခဲ႕ၾကတဲ႕ ခ်စ္သူေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ မ်ားၾကျပီလဲ… တစ္ခ်ိဳ႕သူေတြက ရင္ထဲကမပါေပမဲ႕ စကားေတြကို တန္ဆာဆင္ျပီး သိုင္း၀ိုင္းဖြဲ႕ႏြဲ႕လို႕ ေျပာတတ္ၾကေပမဲ႕ အခ်ိဳ႕က်ေတာ႕ ရင္ထဲမွာ ရွိသည္႕တိုင္ေအာင္ ပါးစပ္က ထုတ္ ေဖာ္ မေျပာတတ္ ၾကပါဘူး… ခ်စ္ၾကသူေတြ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ နားလည္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားသင္႕လွပါတယ္.. နားလည္မႈ လြဲလို႕ ခြဲခြာၾကရတဲ႕အခါ ခံစားရတဲ႕ နာက်င္ျခင္း ေတြက ပူေလာင္မႈေတြဘဲ မဟုတ္ပါလား… ဒီဇာတ္လမ္းေလးက တစ္ခုခုကို ေသခ်ာေအာင္ မဆန္းစစ္ေသးဘဲ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ အလွ်င္စလို မခ်သင္႕ေၾကာင္းကို သင္ခန္းစာ ေပးေနပါတယ္.. ဒါေၾကာင္႕ ကိုယ္႕လက္ထဲက အခ်စ္ဆိုတဲ႕အရာေလးကို ေသခ်ာ ဖမ္းဆုပ္မိႏိုင္ဖို႕အတြက္ နားလည္မႈေလးနဲ႕ တည္ေဆာက္ ႏိုင္ၾကပါေစခင္ဗ်ာ........
No comments:
Post a Comment